زندگی بی دوست جان فرسودن است

مردی برای اصلاح سر و صورت به آرایشگاه رفت در حین کار گفتگوی جالبی در مورد خدا بین آن ها صورت گرفت. آرایشگر گفت من باور نمی کنم خدا وجود داشته باشد. مشتری پرسید چرا؟
آرایشگر گفت کافی است به خیابان بروی و ببینی. مگر می شود با وجود خدایی مهربان این همه مریضی و درد و مرض وجود داشته باشد؟
مشتری چیزی نگفت و از مغازه بیرون رفت، به محض اینکه از آرایشگاه بیرون آمد، مردی را دید با موهای ژولیده و کثیف؛ به سرعت به آرایشگاه بازگشت و به آرایشگر گفت می دانی به نظر من آرایشگرها وجود ندارند.
مرد با تعجب گفت جرا این حرف را می زنی؟ من اینجا هستم و همین آلان موهای تو را مرتب کردم.
مشتری با اعتراض پرسید پس چا کسانی مثل آن مرد ژولیده بیرون از آرایشگاه وجود دارند؟
آرایشگرها وجود دارند، فقط مردم به ما مراجعه نمی کنند.
دقیقا همین است. خدا وجود دارد فقط مردم به او مراجعه نمی کنند. برای همین است که این همه درد و رنج در دنیا وجود دارد.

نکته: بهشت پاداش خداوند نیست، بهشت عینیت و حقیقت ذات الهی است. بهشت ثمره خوشنودی خداوند نیست، بلکه خوشنودی خداوند و احساس روح بخش حضور او در زندگی مان دروازه های بهشت را به رویمان می گشاید.
خداوند مبدا و و اساس آفرینش است، منشا تمام خوبی ها، حقایق، زیبایی ها، قدرت ها و آرامش هاست. آنگاه که از او فاصله می گیریم از مبدا تمام نیکی های اصیل فاصله گرفته ایم و داستان تمام رنج ها، غم ها و ناشکیبایی ها در زندگی ما از اینجا آغاز می شود.
خوشا بحال آنان که گرمی دستان خدا را بر روی شانه های خود احساس می کنند.
خوشا بحال آنان که خدا را می بینند و عطر حضورش را استشمام می کنند.

منبع: کتاب بهشت یا جهنم انتخاب با شماست، مولف مسعود لعلی، صفحه ی 51-52
نویسنده: راضیه لشکری