مبادا خودت را ناامید کنی!!

در سال 1982 میلادی، استیون کالاهان به تنهایی درون یک کشتی بادبانی قصد داشت که از عرض اقیانوس اطلس عبور کند. اما کشتی او با چیزی برخورد کرد و کشتی اش غرق شد. او توانست سوار بر قایق نجات بادی از مهلکه بگریزد و با ذخیره غذایی و آب محدود 76 روز روی آب دریا زنده بماند . سرانجام سه ماهیگیر او را در حالی که بسیار ضعیف شده بود زنده پیدا کردند و جانش را نجات دادند. 76 روز زنده ماندن در میان آب های خروشان اقیانوس، بدون آب و غذا، طولانی ترین مدتی است که یک فرد موفق شده است روی یک قایق بادی دوام بیاورد.
او با وجودی که تنها بود اما با به کارگیری نبوغ خود توانست از اقیانوس ماهی بگیرد و با تبخیر آب دریا در مقابل نور خورشید آب شیرین تهیه کند. اما این نبوغ و هوش کالاهان نبود که از او یک قهرمان بی نظیر ساخت بلکه امید و اعتماد به نفسی بود که او را در تمام مدت تنهایی اش به خود می داد و لحظه ای یاس و نومیدی اجازه تسلط بر روح و ذهنش را نداد.
در دفترچه خاطرات روزانه او یک جمله همیشه تکرار می شد و آن این بود: پسر! می توانی از پس اینکار برآیی! جا نزن!
جالب است بدانید که در طی سفر قایق بادی او سوراخ شد و او یک هفته شبانه روز سعی می کرد و تا آخرین لحظه سفر به صورت پیوسته و دایم با تلمبه قایق باد می کرد تا کاهش تدریجی باد را جبران کند.
لستیون کاهالان شاهدی است بر این واقعیت غیر قابل انکار که یک انسان زمانی شکست می خورد که خودش تصمیم به شکست خوردن بگیرد. و اگر انسانی تصمیم بگیرد که تا آخرین لحظه مبارزه کند و حتی از مبارزه سربلند بیرون آید، حتی بدترین شرایط محیطی نیز در مقابل اراده او خوار و ذلیل خواهد بود.

منبع: کتاب چگونه می توان فردی سرزنده، موفق و امیدوار بود؟ مولف: امیر ملک محمودی، صفحه ی 140-141
نویسنده: راضیه لشکری